Πως περάσατε το Πάσχα; Φάγατε; Ήπιατε; Χορέψατε; Εμείς πρωί πρωί πήγαμε μια επίσκεψη στο νοσοκομείο μιας και η παιδίατρος, σαν άνθρωπος και αυτή, δύσκολα θα την βρίσκαμε στο ιατρείο. Με το καλημέρα, που λέτε, παρατηρούμε ότι ο λαιμός του μωρού μας είναι πρησμένος από την μία πλευρά. Τρομάξαμε, όπως ήταν φυσικό και φύγαμε αμέσως για νοσοκομείο. Εκεί μια νέα, αλλά πολύ συμπαθητική γιατρός μας είπε ότι πιθανόν να ναι από ιωσούλα. Όμως για να είναι σίγουρη μας ζήτησε να πάρει αίμα από το 18 μηνών γιο μας. Κλάμα… δεν περιγράφω άλλο!
Ένας πανικός, μια ειρωνεία, ένας εκνευρισμός, μια ευκαιρία για «να χαμε να λέγαμε» το θέμα της πλαστικής σακούλας. Ένα μέτρο που η κυβέρνηση αποφάσισε για να ξυπνήσει την οικολογική μας συνείδηση, σύμφωνα πάντα με ευρωπαϊκές οδηγίες. Πάνω από 35 χώρες ανά τον κόσμο έχουν απαγορεύσει πλήρως τη χρήση πλαστικής σακούλας. Ε, ήρθε και η σειρά μας.
Καθημερινότητα… σχολείο και δουλειά… Αυτό σημαίνει πρωινό ξύπνημα και τρέξιμο με το που ανοίγει το μάτι. Σήκω, πλύσου, ντύσου… ετοίμασε ρούχα, τσάντα και κολατσιό και ξύπνα τον Αλέξανδρο, που φέτος πάει Β’ Δημοτικού. Μια από τα ίδια για τον Σπυράκο που μόλις χρόνισε και πάει βρεφικό. Γρήγορο περπάτημα στον δρόμο, να προλάβουμε το σχολικό για τον βρεφικό και το κουδούνι στο δημοτικό. Και μετά γραφείο… εργασία και χαρά μέχρι να έρθει η ώρα να τους παραλάβω. Επιστροφή σπίτι, μαγείρεμα, διάβασμα με τον μεγάλο. Δραστηριότητες το απόγευμα ή δουλειά στο γραφείο. Σπίτι ξανά, λίγο παιχνίδι με το μπαμπά και ο καθένας στα κρεβάτια του… Σας κούρασα; Η αλήθεια είναι ότι κουράζομαι και εγώ μόνο που το σκέφτομαι. Πως περνάει το 24ωρο έτσι ρε παιδιά; Την εβδομάδα προσαρμογής (με αρκετό κλάμα, αγκαλίτσες παρηγοριάς και τύψεις για το μωράκι μου), είχα και βοήθεια την πεθερά μου στο σπίτι. Που καθάριζε, μαγείρευε κλπ κλπ… τώρα όμως… τρέχα Ρία … τρέχα!!!
